روز قبولی اعمال شیعه

 

«إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَیَّامٍ إِلَى اللَّهِ کَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا قِیلَ مَا هَذِهِ الْأَیَّامُ قَالَ یَوْمُ الْأَضْحَى وَ یَوْمُ الْفِطْرِ وَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ یَوْمُ الْغَدِیرِ وَ إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ بَیْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ کَالْقَمَرِ بَیْنَ الْکَوَاکِبِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی نَجَا فِیهِ إِبْرَاهِیمُ الْخَلِیلُ مِنَ النَّارِ فَصَامَهُ شُکْراً لِلَّهِ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی أَکْمَلَ اللَّهُ بِهِ الدِّینَ فِی إِقَامَةِ النَّبِیِّ ع عَلِیّاً أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَماً وَ أَبَانَ فَضِیلَتَهُ وَ وِصَاءَتَهُ فَصَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ وَ إِنَّهُ لَیَوْمُ الْکَمَالِ وَ یَوْمُ مَرْغَمَةِ الشَّیْطَانِ وَ یَوْمُ تُقْبَلُ أَعْمَالُ الشِّیعَةِ (...) وَ هُوَ یَوْمُ التَّهْنِیَةِ یُهَنِّی بَعْضُکُمْ بَعْضاً فَإِذَا لَقِیَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ یَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ ع وَ هُوَ یَوْمُ التَّبَسُّمِ فِی وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِیمَانِ فَمَنْ تَبَسَّمَ فِی وَجْهِ أَخِیهِ یَوْمَ الْغَدِیرِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِالرَّحْمَةِ وَ قَضَى لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ وَ بَنَى لَهُ قَصْراً فِی الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَیْضَاءَ وَ نَضَّرَ وَجْهَهُ وَ هُوَ یَوْمُ الزِّینَةِ فَمَنْ تَزَیَّنَ لِیَوْمِ الْغَدِیرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا صَغِیرَةً أَوْ کَبِیرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَائِکَةً یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِکَ الْیَوْم‏ ...» 

 

 

اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ص ۴۶۴؛ زاد المعاد - مفتاح الجنان، علامه مجلسی، ص ۲۰۳.

 

 

«امام رضا (ع) فرمود هنگامی که روز قیامت می شود چهار روز به سوی خدا می روند چنانکه عروس به حجله خود می رود. گفته شد این روز ها کدامنند؟ گفت روز قربان و روز فطر و روز جمعه و روز غدیر، و براستی که روز غدیر میان قربان و فطر و جمعه مانند ماه میان ستاره هاست و آن روزی است که ابراهیم خلیل از آتش نجات پیدا کرد پس آن روز را به خاطر سپاس از خدا روزه گرفت و آن روزی است که خداوند دین خود را بدان کامل کرد [زمانی که]پیامبر (ص) علی را به عنوان امام مومنان و پیشوا انتصاب کرد و برتری و صفات نیکویش و سرپرستیش را نمایان کرد پس آن روز را روزه گرفت و همانا که آن روز روز کمال و روز به خاک مالیده شدن بینی شیطان و روز قبولی اعمال شیعه است (...) آن، روز تبریک است گروهی از شما گروه دیگر را تبریک می گویند پس هنگامی مومن برادرش را دیدار کند می گوید سپاس مخصوص خدایی است که ما را متمسک به ولایت امیر مومنان علی و امامان علیهم السلام قرار داد و آن، روز لبخند بر روی چهره های مردم با ایمان است پس کسی که در روز غدیر بر روی برادرش لبخند زند خداوند روز قیامت با لطف و مهربانی به او می نگرد و هزار حاجت و نیاز او را برآورده می کند و از مروارید سفید کاخی در بهشت برای او خواهد ساخت و چهره اش را تازه و شاداب می کند و آن روز، روز عید است پس کسی که برای روز غدیر زینت کند خداوند تمام گناهان صغیره و کبیره(کوچک و بزرگ) او را می بخشد و فرشتگان را می فرستد که برای او نیکی ها بنویسند و مقامات او را بالا می برد تا جاییکه با آن روز(غدیر) برابری کند.»

مسجد متواضع

مسجد طلاچیان در یکی از کوچه های سهروردی جنوبی، اینقدر متواضع میان خانه ها جا گرفته، که به سختی پیدایش می کنی. مسجد نقلی ای که پر از حس خوب است. وارد که شدیم، چند نفر از اهل سنت مشغول نماز بودند و یکی دو پیرمرد گوشه ای نشسته بودند. اتفاق خوشایند رفت و آمد مداوم نمازگزاران سنی بود که چند بار تکرار شد.

یک سال گذشت و هیچ صدایی از کسی درنیامد

یک سال گذشت و هیچ صدایی از کسی درنیامد. دنیا در این روزها شاهد رفتار قدرتمندانی است که گز نکرده می برند و دونخه می دوزند و لباسی را که بر تنشان از گشادی و بی ریختی زار می زند با قدرت رسانه برازنده و زیبا تعریف می کنند.

اگر تا به حال هیاهوی غرب را برای حمله ی شیمیایی به غوطه نشنیده اید باید بگویم یا در این دنیا زندگی نمی کنید و یا مرده اید و خبر ندارید. بدون هیچ شاهد و دلیل محکمه پسندی و حتی قبل از حضور کارشناسان سازمان ملل خودشان، برنامه ی حمله می ریزند و فریاد وا انسانا سر می دهند و ترامپ نماینده ی دل نگرانان برای انسانیت شده است. اما یک سال پیش وقتی که با فشار و تهدید ایران، قرار شد تروریست های گیر افتاده در حلب را با کودکان و پیران و بیماران شهرهای شیعه نشین و چند سال محاصره شده ی فوعه و کفریا معاوضه کنند، بعد از بارها کارشکنی و آتش زدن اتوبوس هایی که برای خارج کردن ناتوانان از این شهرها رفته بودند و بالاخره کاروان به سوی مناطق تحت حاکمیت دولت سوریه حرکت کرد، جایی در مسیر اتوبوس ها را نگه داشتند و به سرنشینان آنها اجازه ی خروج دادند. کودکان هیجان زده مشغول بازی بودند که آن طرف تر وانتی که بارش چیپس و تنقلات بود نگه داشت و کودکان را به سوی خود خواند. کودکانی که چند سال بود حتی غذای درست و حسابی نخورده بودند و منابع آبشان هر از گاهی توسط تروریست های جبهة النصره ی تحت حمایت آشکار ترکیه و غرب مورد هجوم قرار می گرفت، هیجان زده تر به سوی وانت دویدند تا تنقلات بگیرند. جمعیت که به حد نهایت خود رسید، تروریستی انتحاری ضامن بمب را کشید و هشتاد کودک را به شهادت رساند. شمار کل شهدا به بیش از صد و بیست و هشت نفر رسید. تروریست ها به سوی معرکه دویدند و کودکان زخمی و هراسان را به بهانه ی کمک با خود بردند و بعد معلوم شد که تعداد زیادی از آنها ربوده شده اند و هرگز کسی از سرنوشت آنها با خبر نشد. می گویند تعدادی از آنها را در اردوگاههای ترکیه یافته اند در حالی که نشان عمل جراحی بر تن داشته اند و اعضایی از بدنشان را برداشته اند.

هیچ صدایی از هیچ کس درنیامد. نه ائتلافی برای حمله تشکیل شد و نه شورای امنیت قطعنامه صادر کرد. انگار که در این روزگار شیعیان باید قربانی شوند و نسلشان از روی زمین پاک شود تا اسرائیل و حامیانش نفس راحتی بکشند.

#کی_لاننسی ...

#هرگز_فراموش_نمیکنیم ... 

foaa_kafaria#

به بهانه ی لجن پراکنی های اخیر جلال الدین فارسی درباره ی امام موسی صدر

🍀 یکی از روزهای سال هفتاد یک بود. من روزنامه ی سلام میخواندم. از مواضع تندش خوشم می آمد. خبری زده بود درباره ی قتلی که جلال الدین فارسی در هنگام شکار انجام داده بود. تا به حال اسم این فرد را نشنیده بودم اما از نحوه ی تنظیم خبر متوجه شدم که باید از مسئولان مهم باشد. چرا باید یک مسئول مهم و انقلابی به شکار  برود؟ در ذهن و قلب جوان و ایده آلیست من تعریف انقلابی و مبارز، انسانی بود که بهره ای از لذت‌های مادی بدیهی هم نداشت چه برسد به تفریح های اشرافی ای چون شکار.( آرمان رضاخانی پسر مقتول بعدها به علت همین قتل و محکوم نشدن آقای فارسی سرنوشت متلاطمی پیدا کرد و از ایران رفت.) 

سال ها گذشت و من نوجوان به جوانی با دغدغه های کمرنگ مذهبی و بیشتر عدالت خواهانه تبدیل شدم. در مسیر جستجوهایم برای یافتن الگوی مناسب، امام موسی صدر را یافتم و شیفته اش شدم. شاید مهمترین خصوصیت ایشان که مرا تحت تاثیر قرار داد، نگاه کرامت محورش به انسان فارغ از هرگونه قضاوت بر اساس نژاد و مذهب و ملیت بود. جمله های معروفش مثل «اسلام انسان انسانیت اوست» و «برای انسان گرد آمده ایم» ورد زبانم شد. این که چگونه می‌شود به عنوان یک عالم شیعه به تمام اصول و فروع مذهبت پایبند باشی و در عین حال بتوانی انسان‌هایی از ادیان و مذاهب دیگر را چنان جذب کنی که واله و شیدایت شوند. سال ها گذشته است و روز به روز ‌علاقه ی من به امام صدر زیادتر شده است و  ابعاد جدیدی از شخصیتشان را شناخته ام و لحظه لحظه با ایشان مسلمان تر و شیعه تر شده ام. به جرات میتوانم بگویم اگر ایشان نبود دغدغه های مذهبی من روز به روز کمرنگ تر میشد و شاید تا امروز به یک روشنفکر لائیک تبدیل شده بودم.

من چند بار دیگر با نام جلال الدین فارسی برخورد کرده ام. اولین بار در جریان ساخت یک فیلم درباره ی امام صدر که متوجه شدیم ایشان به هیچ عنوان مصاحبه ای با موضوع امام موسی صدر را نمی‌پذیرند. دومین بار هنگام مصاحبه با یکی از مطلعین پرونده که باذکر شواهدی از کتاب آقای فارسی  «زوایای تاریک» او را به اطلاع از چگونگی ربودن امام موسی صدر متهم می کرد. 

بار سوم هم به تحقیقاتم در مورد شهید بهشتی مربوط می‌شود و شبهه ای که پس از اطلاع از نامزدی جلال الدین فارسی از طرف حزب جمهوری برای ریاست جمهوری برایم پیش آمد که چطور شهید بهشتی با توجه به روابط نزدیک و برادرانه با امام موسی صدر به معرفی کردن دشمن آشکار ایشان به عنوان کاندیدای حزب راضی شده است؟ دکتر علیرضا بهشتی پاسخم را اینگونه داد که جلال الدین فارسی در شورای مرکزی حزب رای می آورد و شهید بهشتی بر اساس روش و منش خاص خود به رای اکثریت گردن می نهد و اما بعد ایشان را فرا می‌خواند و به او می گوید که ما شنیده ایم شما انسان خودرایی هستی و به عنوان نامزد حزب باید تعهد دهی که به سیاست‌های تصویب شده ی حزب پایبند باشی.

بار آخر هم در این روزها است که آقای فارسی در مصاحبه ای با خبرگزاری فارس حکم قتل  امام صدر را به همان دلایلی که من شیفته اش شدم صادر کرده و خیلی آشکار به اطلاع و حتی دخالت در ماجرای ربودن ایشان توسط قذافی اعتراف کرده است. 

این روزها همه خواستار احضار آقای فارسی به عنوان مطلع به دادگاه و پاسخگویی اش درباره ی ربودن امام صدر هستند. اتفاقی که اگر بیفتد بسیار مبارک است. اما اگر این اتفاق نیفتاد، حداقل بیایید دست به دست هم دهیم و به این نکته فکر کنیم که چرا باید شخصی که به اعتراف تمام کسانی که می شناسندش عصبی و خودرای است و سابقه ی قتل یک انسان بیگناه در پرونده اش است. خودبزرگ بین و کینه توز است و خود را برتر از همه می داند، باید به جای حضور در زندان و فکر کردن به اشتباهات بزرگش، تریبون وسیع و گسترده در اختیارش  باشد تا در مورد مرد مظلومی که بنیان گذار مقاومت اسلامی در لبنان است و در راه عزت شیعه در لبنان و دیگر نقاط جهان از خود گذشت، لجن پراکنی کند. مردی که در حق او و همپالکیهایش جز خوبی نکرد و آنها چه خوب در تمام این سالها به او بدی کردند.

امام کیست؟

امام، انسان است، نه خدا و نه نیمه خدا؛ انسانی است که به کمال مورد نظر اسلام رسیده است؛ انسانی است برتر نه مافوق انسان؛ انسانی است که به کمال رسیده و در عین حال پیشوا و مسئول هدایت امت است. در متون شیعه دربارۀ امام آمده است: امام حجت خدا بر روی زمین است؛ کتاب گویای خداوند است؛ آینۀ تمام نمای اسلام است؛ اسلام مجسم است؛ انسانی است که در احساسات و اندیشه و فرمان و گفتار و کردار و حتی سکوت خود، نقش ترازو را دارد. در حدیثی از پیامبر آمده است: «من ترازوی اعمال هستم و علی زبانۀ آن است.» در یک کلام، امام، انسانی است که در فوق و در قله است و برتر انسان نیست. او وصی است نه پیامبر.

*******

امام، حکم مجسّم و ایمان مجسم است و فرقی نمی‌کند که در جنگ پیروز شود یا شکست بخورد یا از مقام خود [خلافت] کنار گذاشته شود. این عاملی اثرگذار است که تا الان ادامه دارد. عاشورا، شهادت است و شهادت در منطق قرآن، جاودانگی و حرکت و رهبری است.

امام‌ موسی صدر

افشار زخم ناسور تاریخ

اگر تا یکی دو ماه پیش از من می‌پرسیدید که قهرمانهایت چه کسانی هستند، قطعن نفر چهارم یا پنجم احمدشاه مسعود بود. اما آشنایی با فاجعه‌‌ی محله‌ی افشار کابل و نسل‌کشی برنامه‌ریزی شده‌ی شیعیان هزاره در این منطقه، او را برایم در رده‌ی دیگر جانیان تاریخ قرار داده است و تمام بزرگی‌ها و جنگاوری‌ها و حماسه‌هایش را تحت‌الشعاع قرار داده است. فاجعه‌ی افشار را تا توانسته‌اند لاپوشانی کرده‌اند. این مساله در افغانستانی که دکتر عبدالله یکی از متهمین این فاجعه نفر دوم حکومت است عجیب نیست، اما در ایران شیعه، تقدیس احمدشاه مسعود و تلاش برای برای فراموشی نام شهید عبدالعلی مزاری رهبر حزب وحدت اسلامی و نادیده گرفتن فاجعه‌ی افشار برای من قابل درک نیست.
در این فیلم تصاویری از جنایات انجام شده در محله‌ی افشار کابل را می‌توانید ببینید. اگر دل نازکی دارید نگاه نکنید.

فقط لینک یوتیوب ویدیو را پیدا کردم. 

https://www.youtube.com/watch?v=jZbnWk0OBQA