هر نویسنده ی بزرگی که میرود انگار دوخط پایانی این پاراگراف تکرار میشود. به احترام او که استادانه امید و شور زندگی را از دل سیاهی و محرومیت منعکس می کرد، برمیخیزم. یادش همیشه با من است.
توضیح: پاراگراف پایانی قصهی «خانهی ما» از مجموعه داستان «آبشوران» نوشتهی مرحوم «علی اشرف درویشیان».