استعفای ظریف و ذهن‌های کلیشه‌باز

فضای عمومی سیاست ما محل بازی ذهن‌های کلیشه‌باز است. هر اتفاقی می افتد بدون اطلاع از جزییات سعی میکنند با همان فرمول‌های تکراری تحلیلش کنند. به نظرم راه رسیدن به منظری درست در سیاست کشور چه داخلی و چه خارجی، کلیشه زدایی از ذهن‌ها است.

البته در این میان دار و دسته های که حیاتشان به گسترش این کلیشه ها وابسته است و متاسفانه قدرت پروپاگاندا هم دارند، مانع اصلی هستند که بخش مهمی از مسئولیت دوقطبی شدن جامعه و از هم گسیختگی اجتماعی به پای آنها نوشته خواهد شد.

در ماجرای استعفای آقای ظریف همه آن را به حاکمیت دوگانه و این قبیل اصطلاحات ربط دادند و بعد مشخص شد مشکل به داخل دولت و تمامیت خواهی تیم آقای روحانی(واعظی، نوبخت، نهاوندیان) برمیگردد که آقای ظریف را از دیدار #بشاراسد آگاه نکرده‌اند.

#ظریف #استعفای‌ظریف

تغییر رییس بانک مرکزی و یک خاطره ‌

این تغییر رییس بانک مرکزی که به احمقانه ترین شکل ممکن انجام شد و مرا یاد این ماجرا انداخت:
در پیش تولید یک فیلم سینمایی فیلمنامه ی کارگردان خیلی بد بود. پیشنهاد دادیم یک نویسنده ی درست و درمان بیاد کمک کنه.کارگردان گفت باشه و رفت و صبح آمد با یک فیلمنامه ی جدید و گفت این دیگه عالیه. خواندیم و دیدیم که از اولی بدتره. ‏این روند اینجوری ادامه پیدا کرد که نویسنده های نامدار را برای مذاکره می آوردیم و کارگردان باهاشون جوری حرف میزد و برخورد میکرد که خودشون منصرف بشن و فرداش با یک نسخه ی جدید می آمد که از نظر خودش بهترین بود و از نظر بقیه فرقی با قبلیها نداشت. تا بالاخره وقت گذشت و باید فیلمبرداری را شروع میکردیم تا به جشنواره برسیم و آقای کارگردان به هدفش رسید و نام خودش به عنوان فیلمنامه نویس ثبت شد. بماند که فیلم اصلا خوب نشد و هم کارگردان ضرر کرد و هم بقیه ی عوامل و تهیه کننده هم عاقبت با یک سود جزیی فیلم را واگذار کرد.
‏آقای روحانی باید حواسشان باشد که ملت را نادان فرض نکند. این حربه ی ادای تغییر را درآوردن به جای ‎#تغییرات_ملموس و واقعی قبلا امتحان شده و جواب نداده و به حکم عقل و خرد جمعی ‎#آزموده_را_آزمودن_خطاست. نتیجه ی ادامه ی این روند کشتن تنها امید مردم برای بهتر شدن اوضاع است. وقتی که در حاکمیت این اراده را نبینند به این نتیجه میرسند که لابد دولت و شخص رییس جمهور هم سودی در این نابه سامانی ها دارد و آن وقت خدا به همه ی ما رحم کند