کفش‌هایش...

▪️سرم پایین بود اما چشمهایم انگار چیز آشنایی یافته بودند. کفشهای زنانه ای که مرا به سالها پیش پرتاب کرد. کفش مورد علاقه ی مامان ملک هم از همین مدل بود. دیگر دوره ی این جنس زنها تمام شده است. زنها قوی و زحمتکشی که سالهای سال صبح زود  میروند و عصر می آیند و هر کدام ستون یک خانواده هستند. زنهایی که نقطه ی قوتشان پوشش و آرایش نیست،  بلکه قدرتی است که از تحمل صبورانه ی زندگی سخت و ناهموارشان به دست می آید▪️

پیرمرد و خستگی‌هایش

خسته بود. آمد و درردیف کناری ما نشست. سرم را به سوی همسرم گرداندم و پس از مکثی دوباره نگاهش کردم، کفشهایش را درآورده بود و دراز کشیده و خوابیده بود. 

صدای دو جوان را از پشت سر میشنیدم : بوی گه میاد آقا کفشهاتو پات کن... دارم بالا میارم اون لامصبو پات کن. به همسرم نگاه کردم گفت من بویی نمی‌شنونم گفتم منم همینطور. به پیرمرد نگاه کردیم، بی توجه خوابیده بود. پسر بلند شد و رفت بیدارش کرد و وادارش کرد کفشهایش را بپوشد. پیرمرد هیچ‌ حرفی نزد. دوباره دراز کشید و گوشه ی کفشش را روی صندلی گذاشت و  خوابید.