در پشتی

با مدیر یکی از شبکه‌ها صحبت کردم. میگه مقصر بیکاری خودتی. لابد پیگیریت کمه. میگم من هر کاری برای تلویزیون کردم برآورد مثبت گرفته اما بعد هر طرحی دادم رد‌کردن. حقیقت ماجرا اینه که عمده ی پروژه های سیما از در پشتی میاد و تصویب میشه و پولی برای ما ژنهای پست نمی‌مونه.

به صراحت میگن ما به کسی که بشناسیم اعتماد میکنیم.

مساله اینه که امثال من چوب دو سر طلاییم. این طرف به خاطر عقاید مذهبی و جهت گیری انقلابی و صراحت در بیانشون همه فکر می‌کنند چاه نفت را به خونه‌ی ما وصل کردن و از این طرف خودم گاهی آرزو می‌کنم کاش یه پراید داشتم و می‌رفتم اسنپ حداقل در ضروریات زندگی نمی‌ماندم.