سه شعر کوتاه از زمانی نزدیکتر از عهد بوق

یک:
تهی می‌شوی
از خودت
و باد در رخوت فضاهای خالی
رویاهایت را با خود می‌برد...

دو:
تمام عمر
به انتظار پایان زمان جهان می‌نشینی
و عاقبت درمی‌یابی
وقتی تو بمیری
جهان
از نو متولد می‌شود...

سه:
رویاهایم
مرا به آسمان نبرد
اسیرم کرد
و عاقبت
در دهان گشاده‌ی زمین
محوم کرد....